إبراهيم بن حسين بن أحمد بن بيرى، كان فقيها مفتيا بمكة، له حواش وشروح فى الفقه والحديث، وله فى الأصول " غاية التحقيق فى عدم جواز التلفيق، فى التقليد وله كتاب فى العمرة وجمرة العقبة.
