1972 - ذ ل ل
ذِلَّة [مفرد]:
1 - مصدر ذلَّ1/ ذلَّ لـ.
2 - كآبة وسواد وجه " {وَلاَ يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلاَ ذِلَّةٌ} ".