1264 - ج و د
جُود [مفرد]:
1 - مصدر جادَ2/ جادَ بـ/ جادَ على وجادَ3 ° فلانٌ حليفُ جُود: كريم.
2 - (سف) صفة تحمل صاحبها على بذل ما ينبغي من الخير بغير عِوَض.