5699 - و هـ ن
وهِنَ يهِن، هِنّ، وَهْنًا ووَهَنًا، فهو وَاهِن
• وهِن الشَّخصُ: وهَن، ضعُف " {قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهِنَ الْعَظْمُ مِنِّي} [ق] ".