4215 - ك ب ر
تكابرَ يتكابر، تكابُرًا، فهو مُتكابِر
• تكابر فلانٌ:
1 - رأى من نفسه أنّه كبير القَدْر أو السِّنِّ.
2 - كان ذا كِبرياء.
3 - تمرّد وتجبَّر.