4148 - ق ي أ
تقيَّأَ يتقيَّأ، تقيُّؤًا، فهو مُتَقَيِّئ
• تقيَّأ الشَّخصُ:
1 - تكلَّف القَيْءَ، أي إلقاء ما أكله.
2 - قاءَ؛ استفرغ ما في معدته من طعام أو شراب.