3706 - ف خ ر
افتخرَ بـ يفتخر، افتخارًا، فهو مُفتخِر، والمفعول مُفتخَرٌ به
• افتخر بمركزه: فَخَر به؛ تباهى به "افتخر بأولاده/ بأملاكه/ بعلمه".