3294 - ع ب س
عبَّسَ يعبِّس، تعبيسًا، فهو مُعبِّس، والمفعول مُعبَّس
• عبَّس وجهَه: قطَّبه "عبَّس وجهَه عند رؤية آثار الجريمة".