521 - ب د هـ
بدَهَ يَبدَه، بَداهةً وبَدْهًا، فهو بادِه، والمفعول مَبْدوه
• بدَهَه الأمرُ: فجأه "بدَهه نبأ وفاة أبيه".
• بدَهَ الشَّخصَ بالأمرِ: فاجَأه به، بَدَأَه به، استقبله به مفاجأةً "بده أخاه بنجاحه- بدهني صديقي بخبر سفره".